Het nieuwe stuk grond!
Trots!!!!
Het tekenen bij de notaris van t contract op 16-12-2020
****
-
Daar is het dan! De plek, Het uitzicht....... de rust
Iedere dag er naar toe. Heerlijk. Er is daar zoveel werk. Han hoeft zich niet te vervelen :-)
Snoeien, strimmen, hakken, sjouwen, vuurtje maken om alles op te stoken.
We voelde ons echt een beetje Griek.
En wat hebben we er vaak gezeten, ideeën op doen, uitmeten of t wel allemaal wel kan. Met een thermoskan koffie, en eigengemaakt brood, cake of appeltaart. Zittend op een deken. Wat voelde we ons rijk!
Ondertussen afwachten op de bouwvergunning, de tekeningen/ontwerpen en andere papieren...
Maar wachten duurt altijd lang....
Ondertussen hadden we de hele weg ernaar toe al schoongemaakt en gesnoeid.
Deze was aardig dicht gegroeid. Zelfs Roxy, onze net nieuwe Grieks geadopteerde hond vond het fijn om mee te helpen. We kennen Roxy al jaren. Maar vanaf 15 Januari 2021 is ze officieel onze hond geworden :-) Op zijn Grieks, geruild met de vorige eigenaren voor een eigen gebakken cake! Zij de cake, wij Roxy...
Verder:
Toen de weg weer goed begaanbaar was, besloten we om ons land ook maar aan te gaan pakken. Alles was zo hoog geworden, dus om wat overzicht te krijgen moest alles weg gesnoeid worden. Maar wat een snoeiafval kwam daar van af!
Dagen lang hebben we gestookt om het weg te krijgen.
Iets wat we in Nederland niet voor mogelijk houden, word hier nog dagelijks gedaan... (Sorry voor al de Co2 uitstoot)
Het nog niet gesnoeide land.
Gesnoeid, de plek waar het huis komt te staan.
We kregen steeds beter een beeld hoe t stuk grond nu liep. Waar het huis zou komen, de kleine villa... en op welke hoogte het zwembad zou zijn...
Ondertussen waren er wel al metingen geweest op ons land. Wat te zien was aan alle verf markeringen die er op de rotsen waren gespoten.
Toen we na enkele weken klaar waren met snoeien, hakken en opstoken, besloten we om alle oude muurtjes die er stonden, weer opnieuw op te bouwen.
Sommige muurtjes waren ingestort door de aardbevingen en andere waren door de wilde koeien kapot gemaakt. Keien genoeg, dus besloot Han om dit eens goed aan te pakken.
Maar wat op het eerste oog gemakkelijk leek, viel toch wel n beetje tegen. Een heel gepuzzel, en zeker als je er absoluut geen gele, rode of bruine stenen tussen wilt. Alles moest alleen in het grijs worden opgebouwd. Kruiwagens vol stenen zijn er versjouwd. Pijn in de rug en benen...
Maar het resultaat mocht er zijn...
Weer een klus klaar...
Toen kwam het mooie weer, de warmte, en de toeristen. Het zomer seizoen begon. En waren we klaar met het werken op t land. Het werd te heet...
Ons huis stond nog steeds in de verkoop.
We kregen een telefoontje...
Er waren potentiele kopers. Zeer geïnteresseerd! En na een bezichtiging van 15 minuten was het huis ineens verkocht!
Met als voorwaarden binnen 3 weken moesten we eruit zijn. Het was 13 juli, 4 Augustus was de sleutel overdracht.
En nu?
Dit hadden we eigenlijk zo snel niet verwacht.
Gelukkig dat ons land redelijk schoon en begaanbaar was. Dus besloten we een schuur daarop te gaan bouwen. Maar we hadden wel een deadline, binnen 3 weken moesten we er eruit zijn.
In diezelfde periode was mijn broer bij ons met zijn vrouw en dochter.
En hij bood aan dat hij graag wilde helpen.
Samen met Han hebben ze in anderhalve dag een schuur daar neer gezet.
In die enorme hitte. Hebben ze alles daar heen gesjouwd. En waren we op tijd klaar om binnen die 3 weken de sleutels te overhandigen.
Reacties
Een reactie posten