Nog NIX.... of tja, ook weer veel!

Het is al weer een poos geleden dat ik heb geschreven op de weblog.

En er is ook nix meer gedaan, maar last minute, toch ook wel weer veel gebracht!

Net voor dat we naar huis vlogen, hebben ze 3 grote vrachtwagens met Vonitsa Stone's gebracht.

Dit zijn de stenen voor de buitenmuren van ons huis. Deze moeten nog wel op maat gehakt en gezagen worden.

Er ligt nu een hele berg met keien... en er lagen al zoveel stenen, keien en puin...

Maar dat was wat er is uitgegraven, en dat gebruiken ze voor de muurtjes rondom. Dus niet voor het huis.

Ze lijken nog erg stoffig, en dat zijn ze ook wel. Dus de kleur is nu nog moeilijk te zien.

Of er nu nog veel word gedaan? Waarschijnlijk niet, want zolang er nog geen elektriciteit is aangelegd, kunnen ze ook niet veel meer doen.

Dus wederom moeten we geduldig afwachten.

Het is en blijft een hele uitdaging, dat ondervinden we nu steeds meer!

Afgelopen donderdag zijn we dus naar Nederland gevlogen.

We hadden een late, avond vlucht. Dus ook erg laat thuis.

Voor Roxy de eerste keer vliegen.

En dat was enorm spanend! Voor ons, maar ook voor haar.

Ze ging erg makkelijk in haar Bench. Dat vind ze haar vertrouwde plekje.

Maar toen deze holderdebolder na de lopende band over de rollerband ging, en met de wieltjes er achter bleef hangen, zat ze toch niet op haar gemakje.

We moesten haar daar alleen achter laten...

Niet echt fijn...

Bij aankomst in Amsterdam Schiphol, gingen we haar meteen zoeken.

We zagen haar eerst niet, maar toen ik haar naam riep, begon de Bench te schudden, en wat was ze blij ons weer te zien!

Piepen, joekeren, kwispelen, blij!!

Het was een hele ervaring voor ons, maar zeker ook voor haar!

Nu ligt ze in Aarle weer in haar vertrouwde mandje, Gelukkig!

Het is fijn om weer even hier te zijn.

Familie, vrienden en buurtjes weer te zien.

We kijken wel even voor hoe lang. Zolang er niets word gedaan, hebben we nog geen haast. Maar als ze wel weer bezig gaan, willen, nee moeten we er wel bij zijn!